A Defense of Hellebores – GardenRant

Χρειάζονται άμυνα τα hellebores; Δεν θα το πίστευα πριν από μια δεκαετία, αλλά πριν από τρία χρόνια έπρεπε να υπερασπιστώ την καλλιέργειά τους σε έναν κύριο κηπουρό που επίσημα συμβούλεψε να μην τα μεγαλώσουν επειδή ήταν τοξικά για τα ζώα. Άλλοι στο δωμάτιο έγνεψαν εξίσου επισήμως καθώς ένιωσα το αίμα μου να αρχίζει να βράζει.

Πέρυσι υπερασπίστηκα την καλλιέργεια τους σε έναν αρχάριο κηπουρό που είπε ότι ήταν «πολύ ακριβά». Και μόλις την περασμένη εβδομάδα αναγκάστηκα να τα υπερασπιστώ σε μια καλή φίλη κηπουρό που είπε ότι δεν ασχολήθηκε γιατί «δεν καλλιεργώ χειμερινό κήπο».

Προσθέστε σε αυτό όλους τους κηπουρούς που δεν τα σκέφτονται καθόλου ή σκέφτονται μόνο τα ξεπερασμένα σύγχρονα υβρίδια. και νομίζω ότι ναι, υπάρχει χώρος για μια κάπως ισχυρή άμυνα αυτών των υπέροχων πολυετών φυτών – ιδιαίτερα για εκείνα που μόλις ξεκινούν.

Έτσι δεν το χάνουν αυτό τον Φεβρουάριο.

Ή αυτό τον Μάρτιο.

Ακόμη και ένας ήπιος χειμώνας είναι μια δύσκολη εποχή. Τα ροζ γυαλιά και το βαρύ παλτό εξακολουθούν να αποτελούν τυπικό ζήτημα για τους περισσότερους κηπουρούς τις τελευταίες εβδομάδες του Μαρτίου. Καθώς ο χειμώνας εγκαταλείπει απρόθυμα το έδαφος, τη ρίζα και τη λογική του, υπάρχουν τόσα πολλά να αγνοήσουμε όσο και να γιορτάσουμε, και δεν υπάρχει ποτέ αρκετό χρώμα – ανεξάρτητα από το πόσοι βολβοί φυτεύτηκαν χονδρικά με φακό και τρυπάνι τις τελευταίες στιγμές του Δεκεμβρίου.

«Μέχρι τον Μάρτιο», γράφει ο συνάδελφος Ranter Scott Beuerlein, «οτιδήποτε έχει απομείνει στον κήπο με σκοπό την παροχή «χειμερινού ενδιαφέροντος» μπορεί να αναγνωριστεί μόνο από τα οδοντιατρικά του αρχεία». Μισώ να το παραδεχτώ, αλλά είναι μια από τις καλύτερες γραμμές του.

Η σχετική γύμνια των ασφόδελων, του κρόκου και των χιονοσταλίδων ενάντια σε μια ακόμα αποκαλυπτική τούνδρα είναι σίγουρα επευφημία. αλλά όταν αφαιρούνται τα γυαλιά, γίνεται φανερό ότι αυτό που χρειάζεται για να τα δέσουμε όλα μαζί είναι μια φρεσκάδα και σφρίγος που οι αειθαλείς θάμνοι θεμελίωσης δεν μπορούν να προσφέρουν.

Για δεκαετίες, η παρουσία μερικών ελαιβόρων σε έναν κήπο σήμαινε είτε ικανότητα είτε κληρονομικότητα, ιδιαίτερα αν άνθιζαν νωρίς τον Δεκέμβριο ή τον Ιανουάριο ως χριστουγεννιάτικα τριαντάφυλλα (συνήθως τα κατάλευκα H. niger ή ένα H. niger σταυρός).

Οι μη κηπουροί τείνουν να σκέφτονται ολόκληρο το γένος ως τριαντάφυλλα της Σαρακοστής, αν και φαίνεται άσκοπο να είναι επίσημα τα κοινά ονόματα. Πρόσφατα ανακάλυψα ότι η ομάδα μάρκετινγκ της Hellebore Gold Collection έχει βρει το νέο «κοινό» όνομα του χιόνι τριαντάφυλλο να επισημάνουμε κάποια από τα υβρίδια τους και να θολώσουμε περαιτέρω το μυαλό μας. [insert annoyed eye-roll] Είναι να γραφτεί με κεφαλαία νομίζετε;

Τα Hellebores ήταν το μυστικό της κηπουρικής γιαγιάς σας – ένα ανθεκτικό σε ελάφια (όχι ανθεκτικό στα ελάφια!), ανθεκτικό στη σκιά, αειθαλές πολυετές με σταθερή ανθεκτικότητα στις ζώνες USDA 4-8 (και λίγο τρεμόπαιγμα στα δύο άκρα για ορισμένα είδη). Όσοι γνωρίζουν, ήξεραν. Άλλοι μεγάλωσαν και έκλαψαν όταν εμφανίστηκαν τα ελάφια. «Το λουλούδι που είναι πιο ικανό να ξεφύγει από τον φθονερό παγετό είναι ο ελλέβορος». γράφει η Ελίζαμπεθ Λόρενς στο βιβλίο της το 1961, Κήποι το χειμώνα.

Ακόμη και τα πιο χαμηλά είδη ελλεβόρου με τάση για ασωτία – H. orientalis – είναι ένα γοητευτικό και ευπροσάρμοστο φυτό. Οι πικροί άνεμοι μπορεί να κάψουν τις συστάδες του δερματώδους, παλαμικού φυλλώματος. αλλά ζωηρά πράσινα φύλλα θα ξεδιπλωθούν στα τέλη του χειμώνα για να τα αντικαταστήσουν, ενώ τα άφθονα λουλούδια ανοίγουν σε χρώματα από λευκό-πράσινο έως δαμασκηνί-ανθρακί, ανάλογα με το υποείδος.

Χρόνια διασταύρωση σημαίνει ότι οι περισσότεροι κήπος-ποικιλία H. orientalis είναι πλέον ως επί το πλείστον H. x hybridus – αλλά στη συνέχεια το ίδιο συμβαίνει και με μερικές από τις πολύ ανόμοιες ποικιλίες που παρουσιάζουν το όνομά τους, γεγονός που δείχνει το σημείο που έκαναν ο Cole Burrell και η αείμνηστη Judith Tyler στο εξαιρετικό βιβλίο τους Hellebores: Ένας ολοκληρωμένος οδηγός: «Να πούμε ότι η ταξινόμηση των Hellborus το είδος είναι σε ροή, το θέτουμε ήπια».

Δεν θα μπορούσα να σας πω την καταγωγή αυτών που γεμίζουν τα κενά κάτω από τα μούρα του χειμώνα και συνεχίζουν να πολλαπλασιάζονται χωρίς ντροπή, αλλά ξέρω ότι τα αγαπώ.

Το φύλλωμά τους γεμίζει την τραγωδία του άδειου, κατεστραμμένου εδάφους σε μερική ηλιοφάνεια ή σκιά και προσφέρει ένα εκπληκτικό σκηνικό στους βολβούς και τα αναδυόμενα πολυετή φυτά. Αργότερα, η ανοχή στη σκιά και η σχετική ισχύς του ελλέβορου του επιτρέπει να μεταβεί σε εδαφοκάλυψη καθώς οι γύρω φυλλοβόλοι θάμνοι και δέντρα βάζουν φύλλα και η άνοιξη μετατρέπεται σε καλοκαίρι. Τα σπορόφυτα εμφανίζονται στα τέλη του χειμώνα τόσο πολλά όσο τα αστέρια.

Για όσους είχαν μια πλαγιά από H. x hybridus Για χρόνια, γίνεται δεύτερη φύση να βγάζουν μονότονα σπορόφυτα (μπορεί να χρειαστούν τρία χρόνια για να ανθίσουν) και να επιλέγουν νέα και ενδιαφέροντα χρώματα και μορφές λουλουδιών. Αλλά για τον αρχάριο με λίγα μόνο φυτά, ένα δενδρύλλιο ελλεβόρου είναι ένα δώρο που πρέπει να ξετυλιχθεί – μια πολύτιμη και πολύτιμη έκπληξη. Είμαι ακόμα στο στάδιο αποθήκευσης και κοσκινίσματος σπορόφυτων της κηπουρικής μου ζωής.

Λουλούδια του χειμώνα, ανοιξιάτικα λουλούδια, ανθεκτικά στη σκιά, ανθεκτικά στα ελάφια, υπέροχο φύλλωμα, μωρά λότσα. Είναι πολύ να αγαπάς.

Αλλά υπάρχει μια προειδοποίηση, όπως συμβαίνει συχνά με τα περισσότερα πράγματα που φαίνονται πολύ καλά για να είναι αληθινά. Αν και τα λουλούδια πολλών ειδών ελλεβόρου γερνούν αργά με τη δύναμη και τη χάρη της Audrey Hepburn, δεν μοιράζονται τη στάση της, γνέφοντας προς το χώμα και αναγκάζοντας τον κηπουρό να σκύψει για να τα δει πλήρως. Για αυτόν τον λόγο, οι κηπουροί συχνά επιπλέουν τα εύρωστα άνθη σε μπολ ή δίσκους για να δημιουργήσουν εξαίσια χειμωνιάτικα επιτραπέζια τοπία και να δημιουργήσουν στιγμιαία διαπιστευτήρια κηπουρικής κατά τη διάρκεια του δείπνου.

Είναι ο λόγος που ανάγκασα τον συνάδελφό μου σε μια πρόσφατη περιήγηση με λεωφορείο της Ένωσης Πολυετών φυτών να μοιραστεί τον χώρο μας με έναν ρηχό μεταλλικό δίσκο τεσσάρων ποδιών από το Terrain. Είχα κολοκυθάκια στον εγκέφαλο όταν πέτυχα αυτά τα μετρητά. Μπορείτε να δείτε έναν κύλινδρο με τη συναρμολόγηση ενός δίσκου με αιωρούμενα ελεφοβόρα στον λογαριασμό μου στο Instagram @marianne.willburn

Τις τελευταίες δεκαετίες, εξαιρετικά προγράμματα αναπαραγωγής στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν επεκτείνει την παλέτα του κηπουρού με ευαίσθητα, όμορφα λουλούδια σε δυνατά φυτά που γαργαλούν το πνεύμα του συλλέκτη. Διπλά, φακίδες, picotees, αντίστροφα picotees, διαχύσεις χρυσού… οι ποικιλίες είναι εκπληκτικές και απεικονίζουν όμορφα το συναίσθημα του βραβευμένου Σικάγο σχεδιαστής εμπορευματοκιβωτίων Howard Nemeroff «Είναι το φυτό του φυτοκόμου – σαν τον μουσικό του μουσικού».

Το 2010 το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για ένα νέο είδος ελλεβόρου κατατέθηκε από τον Γερμανό κτηνοτρόφο Josef Heuger – ένα φυτό που κρατούσε τις βαθιές ροζ άνθη του προς τα έξω σε δυνατούς, σκούρους μίσχους. Το όνομά του έγινε τελικά «Pink Frost» – μια διασταύρωση μεταξύ H. niger και Η. μελανιασμένος. Και άλλαξε το παιχνίδι – ιδιαίτερα στον κόσμο των ανθοπωλείων. Θυμάμαι ότι το είδα για πρώτη φορά στην έκθεση λουλουδιών της Φιλαδέλφειας σε συνδυασμό με λουλούδια –αν όχι κηπευτικά– με φρέσκα λουλούδια από Carex buchananii „Κόκκινος κόκορας“

Ακολούθησαν πολλοί άλλοι, οι Δημιουργήθηκε η συλλογή HGC, ανθοπωλεία λιποθύμησαν? και στη συνέχεια, αρκετά χρόνια αργότερα, το 2014 κατατέθηκε ένα δίπλωμα ευρεσιτεχνίας από τον Rodney Davey και τη Lynda Windsor για ένα εργοστάσιο που θα γινόταν το „Penny’s Pink“ – το ναυαρχικό εργοστάσιο του Σειρά FrostKiss®. Ο ενθουσιασμός στο «Penny’s Pink» ήταν ξεχωριστός (αν και περιέργως απουσίαζε από την αίτηση για δίπλωμα ευρεσιτεχνίας) – ένα μαρμάρινο λευκό με ροζ αποχρωματισμούς.

Οι ποικιλίες FrostKiss® δούλεψαν αυτή τη γωνία από τότε, και είναι μια υπέροχη γωνία εργασίας.

Εάν βρίσκεστε στη σωστή ζώνη και έχετε το σωστό σημείο (μια θέση σκιάστρου σε εδάφη που συγκρατεί υγρασία, καλά στραγγιζόμενα είναι ιδανική, αλλά πολλές από τις νεότερες ποικιλίες μπορούν να δέχονται πολύ περισσότερο ήλιο), μου είναι δύσκολο να καταλάβω γιατί δεν θα τα μεγαλώσω, αλλά θα χτυπήσω τους λόγους που δίνουν οι επικριτές.

“Είναι πολύ ακριβά”

Πρέπει να καλλιεργήσετε τα ακριβά υβρίδια για να καλλιεργήσετε ελλεβόρους; Φυσικά και όχι. Χάρη στην ακολασία των προαναφερθέντων H. Χ υβρίδιο (H. orientalis) ελλέβορες και το τεμαχισμένο φύλλο H. foetidus σπορόφυτα, έχω μια πλαγιά με υπέροχες ποικιλίες χωρίς όνομα, τις οποίες ίσως αρχίσω να ονομάζω για το καλό.

Αυτά ξεκίνησαν ως δωρεάν σπορόφυτα από φίλους, αλλά με τον καιρό έχω συλλέξει μερικές πιο ακριβές σύγχρονες επώνυμες ποικιλίες που πολλαπλασιάζονται αγενώς, οι περισσότερες μέσω καλλιέργειας ιστών. Τα ‚HGC Joel‘, ‚Penny’s Pink‘, ‚Pink Frost‘, ‚Ice Breaker Max‘, ‚Cinnamon Snow‘, ‚Joker‘, Dorothy’s Dawn‘, ‚Glenda’s Gloss‘ και ‚Molly’s White‘ βρίσκονται όλα στον κήπο μου . Αλλά το ίδιο συμβαίνει και με πολλά από τα πανέμορφα στελέχη δενδρυλλίων που στρέφονται προς τα κάτω Φάρμες με κόμπους πεύκου. (Ποιοι, κατά μέρος, βρίσκονται στη μέση του διάσημου Hellebore Festival τους για τα επόμενα δύο Σαββατοκύριακα.)

Αν σας ενδιαφέρει το χρώμα/μορφή που θα μπει στον κήπο σας, είναι σημαντικό να αγοράζετε πάντα ένα φυτό με τουλάχιστον μία άνθιση καθώς τα σπορόφυτα ποικίλλουν απίστευτα. Αν δεν σας ενδιαφέρει, είναι πιθανό να κερδίσετε μερικά απίθανα μικροσκοπικά φυτά με μεγάλες δυνατότητες – και μερικά δωρεάν φυτά που θα σας ενθουσιάσουν.

«Δεν έχω χειμερινό κήπο».

Τότε θα πρέπει να τα σκεφτείτε ως ανοιξιάτικο φυτό. Επειδή το φύλλωμα του ελλεβούρι και τα γερασμένα άνθη θα πυροδοτήσουν όλους εκείνους τους βολβούς που φυτέψατε «η άνοιξη είναι εδώ» και θα τους κάνουν να φαίνονται σαν να μην είναι γυμνοί και μόνοι στο ακόμα τραχύ τοπίο. Αργότερα οι ελλέβορες θα αναμειχθούν όμορφα στο φόντο. Βλέπε παραπάνω.

«Είναι τοξικά».

Δεν μπορώ καν.

Στην πραγματικότητα, ναι, μπορώ. Απλώς θα προσφέρω αυτήν τη μίνι-λίστα εγκληματιών, που κάποτε σεβάστηκαν, τώρα φοβούνται: Γάντια αλεπού, ροδόδεντρο, πουτί, πασχαλινά κρίνα, κρίνο της κοιλάδας, τάνσυ, λαντάνα, δάφνη του βουνού, ραβέντι, άνηθος. .

Συγγνώμη, έχω βαρεθεί τόσο πολύ με αυτό. Ετσι. Κουρασμένος.

Σίγουρα μπορεί να συμβούν δηλητηριάσεις. Αλλά τότε το ίδιο συμβαίνει και με τα τροχαία ατυχήματα. Εξακολουθώ να οδηγώ το αυτοκίνητό μου και εξακολουθώ να καλλιεργώ τα πάντα στην παραπάνω λίστα και μερικά ακόμη. Να είσαι υπεύθυνος. Να είστε στοχαστικοί. Αλλά μην αφήνετε τον φόβο να τρέξει (και να καταστρέψει) τη ζωή σας.

Λατρεύω αυτό το φυτό. Είναι μια γέφυρα μεταξύ των εποχών. Όσο μεγαλώνω το λατρεύω ακόμα περισσότερο και ανυπομονώ για την εποχή των ελλεβόρων με μεγάλη χαρά. Θα διακοσμήσουν το σπίτι και τον κήπο μου για τις επόμενες πέντε έως έξι εβδομάδες και δεν θα ήμουν χωρίς αυτούς. Μην αφήσετε άλλον έναν χρόνο να περάσει στον κήπο σας χωρίς να καλλιεργήσετε αυτού του είδους τη χαρά.

Η άμυνα ξεκουράζεται. – MW