Chiara Lubich: Επίσημη καμπή – Κίνημα Focolare

Στις 14 Μαρτίου 2008, πριν από 15 χρόνια, η Κιάρα Λούμπιτς ολοκλήρωσε την επίγεια ζωή της. Λίγα χρόνια νωρίτερα, σε μια παγκόσμια σύνδεση παρέθεσε τον σύντομο αλλά έντονο στίχο του Ψαλμού 15 (16) «Εσύ, Κύριε, είσαι ο μόνος μου καλός» και κάλεσε τις κοινότητες του Κινήματος σε όλο τον κόσμο να προσεγγίσουν αυτήν την προσευχή, δίνοντάς της μια κεντρική θέση στη ζωή όλων των ημερών.

Να πει σε συγκεκριμένες περιστάσεις, με ανανεωμένο ενθουσιασμό και απόλυτη προσκόλληση νου και καρδιάς: «Εσύ είσαι, Κύριε, ο μοναδικός καλή μου», είναι επίσης μια εξαιρετική προσευχή.

Στην πραγματικότητα, όλοι συνειδητοποιούμε ότι, όχι σπάνια, ενώ εργαζόμαστε, γράφουμε, μιλάμε, κατά τη διάρκεια της ανάπαυσης ή σε οτιδήποτε άλλο κάνουμε, κάποια προσκόλληση, έστω και ελάχιστη, με τον εαυτό μας, με τα πράγματα, με τους ανθρώπους μπορεί να γλιστρήσει… Και η αποδοχή είναι μεγάλος μπελάς για την πνευματική ζωή. Ο Άγιος Ιωάννης του Σταυρού λέει: «Ποιος νοιάζεται αν το πουλί είναι δεμένο σε κλωστή ή σχοινί! Όσο λεπτή κι αν είναι η κλωστή, το πουλί θα παραμείνει δεμένο σαν σε σχοινί, μέχρι να μπορέσει να το σκίσει ελεύθερο για να πετάξει. Το ίδιο ισχύει – συνεχίζει – για την ψυχή που είναι δεμένη με κάτι: παρ‘ όλες τις αρετές της δεν θα φτάσει ποτέ την ελευθερία της ένωσης με τον Θεό».

Είναι λοιπόν αναγκαίο, σε αυτές τις συνθήκες, να επέμβουμε αμέσως, και τίποτα δεν βοηθάει περισσότερο –είναι και η πρόσφατη εμπειρία μου– από το να δηλώσω ξανά στον εγκαταλελειμμένο Ιησού: «Εσύ, Κύριε, είσαι το μόνο αγαθό μου. Ο μοναδικός. Δεν έχω άλλο».

Είναι μια προσευχή, νομίζω, πολύ σημαντική και πολύ ευάρεστη στον Θεό.Μας βοηθά να μην σκονιζόμαστε με γήινα πράγματα. Και ζώντας το εντυπωσιάζομαι –ήμουν και είμαι πάντα– για το πώς αυτό το επίθετο: «μοναδικός» – «Εσύ, Κύριε, είσαι το μόνο μου αγαθό» – δίνει μια πανηγυρική στροφή στην πνευματική μας ζωή, πώς μας ισιώνεις αμέσως, καθώς αν ήταν μια σίγουρη βελόνα πυξίδας της πορείας μας προς τον Θεό.

Αυτός ο τρόπος δράσης, λοιπόν, συνάδει πολύ με την πνευματικότητά μας, στην οποία κυριαρχεί η θετική όψη: βιώνει κανείς το καλό και έτσι φεύγει το κακό. Στην πραγματικότητα, δεν καλούμαστε τόσο να αποστασιοποιηθούμε από κάτι (τους εαυτούς μας, τα πράγματα, τους ανθρώπους), αλλά να γεμίσουμε με κάτι (αγάπη για Εκείνον, όλα μας). Δεν μας αρέσουν πραγματικά τα όχι, αλλά τα ναι.

Και αυτή η προσευχή: «Εσύ, Κύριε, είσαι ο μόνος μου καλός», είναι ένας θαυμάσιος τρόπος να ζούμε ως αληθινοί Χριστιανοί που αγαπούν τον Θεό με όλη τους την καρδιά, με όλη τους την ψυχή και όχι στα μισά του δρόμου.

Είναι ακόμα ένας υπέροχος τρόπος να προετοιμαστούμε για κάθε συνάντηση μαζί του στις καθημερινές του εμπνεύσεις. καθώς και στη μεγάλη συνάντηση μαζί του όταν, την αυγή της αιώνιας ημέρας, στην καρδιά μας η μόνη αξία θα είναι η αγάπη για τον Θεό και, μέσω αυτού, για τους αδελφούς και τις αδελφές μας.

«Εσύ, Κύριε, είσαι το μόνο αγαθό μου»: πόση γνώση, πόση σοφία, πόσο φως, πόση δύναμη, πόση αγάπη, πόση τελειότητα σε αυτά τα σύντομα λόγια!

Είθε ο Κύριος να μας δώσει να βιώσουμε όλη τους τη δύναμη.

Κλερ Λούμπιτς

(Chiara Lubich, Τηλεφωνικές συνομιλίες, Νέα Πόλη, 2019, σελ. 630-632)